Τα άτομα που βρίσκονται στην τρίτη ηλικία έχουν βιώσει και βιώνουν ένα σύνολο από απώλειες στη ζωή τους, με αποτέλεσμα να αυξάνουν τα επίπεδα της μοναξιάς και της απομόνωσης που βιώνουν. Η απουσία φίλων και γνωστών, ο θάνατος του/ της συζύγου, καθώς και η μείωση της κινητικότητας, με συνέπεια τον περιορισμό των κοινωνικών συναναστροφών οδηγούν σε αύξηση της μοναξιάς. Καθημερινά στην υπηρεσία μας δεχόμαστε κλήσεις από το κόκκινο κουμπί όπου ηλικιωμένα άτομα μας ζητούν να μας μιλήσουν καθώς νιώθουν μόνα. Σε κάθε επικοινωνία που έχουμε μαζί τους μας λένε το πόσο μόνοι νιώθουν αλλά παράλληλα και το πόσο τυχεροί είναι που έχουν το κουμπί και μιλήσουν μαζί μας. «Είστε η συντροφιά μας, ευτυχώς που έχω και εσάς και μιλάω, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την μοναξιά παιδί μου» αυτά είναι τα λόγια μιας ηλικιωμένης, που όπως μας έχει εκμυστηρευτεί παρόλο που έχει πολλούς συγγενείς και φίλους με κανέναν δεν μιλάει πλέον. Είναι σημαντικό να μπαίνουμε στη θέση αυτών των ανθρώπων και να προσπαθούμε να είμαστε κοντά τους. Πώς θα νιώθαμε αν βιώναμε τη δική τους κατάσταση και τι θα θέλαμε; Πόσο δύσκολο είναι να στρέψουμε λίγο την προσοχή μας προς αυτούς τους ανθρώπους, που μας έχουν ανάγκη; Κάθε φορά που μιλάμε με έναν ηλικιωμένο που ζει μόνος του αυτά αναρωτιόμαστε.

Στο βίντεο που ακολουθεί ηλικιωμένοι μας περιγράφουν για το πώς αισθάνονται τη μοναξιά στη Τρίτη Ηλικία.

Δημητροπούλου Ευθυμία
Κοινωνική Λειτουργός