Ο Κύριος Παναγιώτης είναι 73 ετών, είναι χήρος και ζει στην Αθήνα μόνος του. Ο γιος του βρίσκεται πλέον στην Αυστραλία, με την οικογένεια του και έχει πει ότι δε σκοπεύει να επιστρέψει. Ο κύριος Παναγιώτης αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα υγείας και δυστυχώς η οικονομική του κατάσταση, δεν του επιτρέπει ούτε τη διαμονή του σε κάποιο γηροκομείο. Το πρόβλημα όμως που τον βασανίζει καθημερινά είναι εκείνο της μοναξιάς.
Η πρώτη συνομίλα που είχα μαζί του, μου προκάλεσε αυτόματα συναισθήματα ανθρωπιάς, έθιξε ζητήματα αλληλεγγύης αλλά και ορισμένους προβληματισμούς. Μου είπε λοιπόν, τότε: Νιώθω μόνος. Δεν ξέρω τι θα απογίνω. Δεν περπατάω καλά, μετά από το ατύχημα που είχα και δε μπορώ να βγω έξω. Είμαι κλεισμένος μέσα σε τέσσερις τοίχους. Ξέρεις τι είναι παιδί μου να καταλήγεις να μιλάς με τους τοίχους; και έπειτα συνέχισε: από τότε που πέθανε η γυναίκα μου, οι γείτονες δεν με επισκέπτονται. Το σπίτι κάποτε ήταν γεμάτο από κόσμο, τώρα κανείς, ενώ εγώ δεν έχω πειράξει κανέναν. Αλήθεια, δεν έχω κάνει κακό σε κανέναν.
Κανένας ηλικιωμένος δεν πρέπει να αισθάνεται απομονωμένος. Η Τρίτη Ηλικία δεν πρέπει να νιώθει ενοχικά. Η Τρίτη Ηλικία δεν ανήκει στο περιθώριο, αλλά δίπλα μας. Αυτός είναι και ο ρόλος της Γραμμής Ζωής, στεκόμαστε καθημερινά δίπλα στους ηλικιωμένους και προσπαθούμε χρησιμοποιώντας όλα τα δυνατά μέσα, προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στις αυξανόμενες ανάγκες και ιδιαίτερες προκλήσεις, που προκύπτουν. Παράλληλα όμως, έχουμε την ηθική υποχρέωση σαν άνθρωποι, ο καθένας ξεχωριστά, να προστατεύσουμε αυτή την ευπαθή πληθυσμιακή ομάδα και να συμβάλλουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Αν κοιτάξουμε προσεκτικά δίπλα μας, πολλές φόρες θα αντικρύσουμε στα μάτια τους, την ανασφάλεια, την απαισιοδοξία, τη μοναξιά. Οφείλουμε να αποτρέψουμε αυτό το βλέμμα.
Πολλές φορές έχω παροτρύνει τον κύριο Παναγιώτη να τηλεφωνεί στην κοινωνική υπηρεσία. Η πρόθεση μου είναι να καταλάβει ότι είμαστε εδώ, όχι μόνο για κάποιο έκτακτο περιστατικό, αλλά και σε περιπτώσεις που έχει την ανάγκη να μιλήσει με κάποιον, να συζητήσει κάτι που τον απασχολεί ή έστω και για να ανταλλάξουμε μία καλημέρα .Μου έχει πει ότι ντρέπεται, πράγματι είναι ένας άνθρωπος πολύ διακριτικός. Αντιλαμβάνομαι βέβαια, ότι η άμεση επαφή είναι διαφορετική. Κατά την παραμονή μου όμως στην υπηρεσία, έχω καταλάβει ότι οι ηλικιωμένοι μας, περιμένουν και λαμβάνουν με μεγάλη αγάπη τα τηλεφωνήματα από την κοινωνική υπηρεσία. Νιώθουν ασφάλεια, εισπράττουν ενδιαφέρον, σεβασμό και χαρά.
Ελπίζω και προσδοκώ, στον μέλλον, να επεκταθούμε και σε άλλες δράσεις, καθώς όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η Τρίτη Ηλικία αποτελεί μία ομάδα με πολλές ανάγκες και με μία πληθώρα χαρακτηριστικών, που φυσικά απαιτούν διαφορετικές παρεμβάσεις και επιλύσεις. Είναι πρώτα από όλα ηλικιωμένοι, πάσχοντες, σε πολλές περιπτώσεις μη αυτοεξυπηρετούμενοι , μοναχικοί, άστεγοι, θύματα κακοποίησης και οικονομικής εκμετάλλευσης. Δυστυχώς, επρόκειτο για κοινωνικά ζητήματα που στις μέρες μας έχουν πάρει μεγάλη έκταση, γεγονός που καθιστά την αντιμετώπιση τους δυσκολότερη. Η Γραμμή Ζωής χρειάζεται τη στήριξη όλων μας, για να συνεχίσει το κοινωνικό έργο και να δίνει καθημερινά ανάσα, ασφάλεια και ανακούφιση στους ηλικιωμένους, που έχουν ανάγκη.
Κεφαλά Αγγελική, Κοινωνιολόγος